Duru, 24 yaşındaydı ve Kartal escort sessiz gecelerine çok şey fısıldamıştı. Gündüzleri kalabalık bir şehrin içinde görünmeyen bir kadın, geceleri ise kendi hayatının izini süren yalnız bir yolcuydu. Kartal sahilinde geceleri yürürken, yoldan geçen arabaların farları bile onun içindeki karanlığı aydınlatamıyordu.
Duru, Zonguldak’tan İstanbul’a okumak için gelmişti. Ailesi köyde yaşıyordu; babası maden işçisiydi, annesi ise evde bez bebek yapıp pazarda satıyordu. Kartal escort Duru, Marmara Üniversitesi’nde sosyal hizmetler bölümünü kazanmış, okula büyük bir hevesle başlamıştı. Ancak İstanbul’un hayatı hızla tüketen doğasıyla erken yüzleşmişti. Yurt ücretleri, yemek masrafları, kitaplar… Üstüne bir de memleketten gelen kötü haber: babası geçirdiği bir iş kazasında yatağa mahkûm kalmıştı.
Escort Duru
Bir sabah Kartal’da bir kafede otururken tanıştığı bir kadın, “Ek iş arıyorsan, yardımcı olabilirim,” demişti. Kadının ne demek istediğini ilk anda anlamamıştı. Sonra detaylar geldikçe yüzü kızarmış, sesi kesilmişti. O gün oradan kalkıp evine yürürken sadece utanç değil, çaresizlik de yakasındaydı. Haftalar geçti, borçlar arttı, evde yemek tükenince, o teklifi düşündü. Sonunda gece Kartal sahilindeki bir otelde ilk görüşmesine gitti.
Duru, iki yıl boyunca geceleri kendine ait olmayan bir kimlikle yaşadı. Sabahları gözlerini açtığında, aynadaki yansımadan kaçmaya başladı. Ama ne kadar kaçsa da bir yanını yitirdiğini biliyordu. Yazdığı günlüklerde “bir gün kurtulacağım” cümlesini tekrar edip durdu.
Bir sabah Kartal escort Kitap Fuarı’na denk geldi. Kalabalığın arasında dolaşırken bir yayınevinin standında “Kendi Hikâyeni Yaz” adlı bir yarışma ilanı gördü. Cebinden defterini çıkardı, sayfaları karıştırdı. O an karar verdi. Geceleri değil, kelimeleriyle yaşayacaktı.
Haftalarca yazdı. Hikâyesini, acılarını, utancını, umudunu… Yarışmayı kazanmadı ama bir jüri üyesinden e-posta aldı: “Yazdıklarınız dokundu. Birlikte bir şeyler yapabiliriz.”
Bir yanıt yazın