Elif, 23 yaşındaydı. Maltepe escort ara sokaklarında sessizce yaşayıp sessizce var olmaya çalışıyordu. Yağmurlu bir İstanbul akşamında, sahile seks bakan yokuşlardan birinde, ceketinin yakasını kaldırmış yürüyordu. Soğuk sadece bedenini değil, ruhunu da üşütüyordu. Çünkü Elif’in hayatı, hiç kimsenin seçmeyeceği bir kaderin içine hapsolmuştu.
Annesini küçük yaşta kaybetmiş, babası tarafından terk edilmişti. Sığınacak bir aile, dost ya da sıcak bir yuva hiç olmamıştı. Genç yaşta sokaklarda büyümek zorunda kalmış, çabucak olgunlaşmıştı. Hayatta cimcif kalmanın yollarını kendisi öğrenmişti. İlk başta kafelerde bulaşık yıkamış, sonra tekstilde çalışmış, ama yetersiz maaşlar ve taciz dolu ortamlar onu daha da çaresiz bırakmıştı.
Bir gün, Kadıköy’de tanıştığı biri ona “daha çok para kazanabileceği” bir yol önerdi. Başta korktu, kabul etmedi. Ama açlık, borçlar, barınacak yer bulamamak onu yavaş yavaş bu karanlık yola itti. Ve o gün, hayatı bir daha eskisi gibi olmadı.
Maltepe escort kenar mahallelerinden birinde bir bodrum katına taşındı. Geceleri çalışıyor, gündüzleri uyuyordu. Hayat bir döngü haline gelmişti. Her sabah gözlerini açtığında tavanı izliyor, “Bu hayat benim hakkım mı?” diye düşünüyordu. Kendini suçlamaktan, utanmaktan yorgun düşmüştü. Ama başka bir yolu da bilmiyordu.
Sadece bir kişi vardı hayatında: altı yaşındaki yeğeni Zeynep. Ablası yıllar önce bir trafik kazasında hayatını kaybetmiş, küçük kız devlete verilmesin domalmak diye Elif onu yanına almıştı. Zeynep’in gözlerine baktığında, kendisini affetmeye çalışıyordu. Onun için yaşamalı, onun için güçlü kalmalıydı. Bu yüzden her gün yeniden uyanıyor, tekrar savaşıyordu.
Seni Bekliyorum
Bir gün, Maltepe sahilinde, bir kadın derneğinin broşürünü buldu. İlk başta çöpe atacakken, bir cümle dikkatini çekti: “Yeni bir başlangıç mümkün.” O an, Elif’in içindeki umut kıpırdadı. Ertesi gün, derneğe gitti. Utanarak girdi içeri, ama orada ilk kez yargılanmadan dinlendi.
Aylar geçti. Elif artık dernekte temizlik işlerine yardım ediyor, aynı zamanda açık öğretim lisesine devam ediyordu. Zeynep’i okula hazırlıyor, birlikte hayal kuruyorlardı. Hayat hâlâ zordu ama artık bir yönü vardı. Artık Elif, yalnızca geçmişin karanlığı değil, geleceğin ışığıyla da var oluyordu.
Bir yanıt yazın